Καλωσορίσατε στο ΣΤΙΧΟΓΡΑΦΗΜΑ , που περιλαμβάνει περισσότερα από 300 τραγούδια,μελοποιημένα και μη.
( Σε περίπτωση που ενδιαφέρεστε για μελοποίηση στίχων μου ,που δεν έχουν μελοποιηθεί,
μπορείτε να μου στείλετε mail )
-Σας ευχαριστώ.-
1.α. ΝΑ ΚΟΛΥΜΠΗΣΟΥΜΕ Στιχοι:Βιβή Σπυροπούλου
(Μελοποιημένο)Σύνθεση: Α.Χρ.
Σε είχα τόσο αγαπήσει
και η καρδιά μου είχε γεννήσει
κι όλα αβάφτιστα.
Σα φλόγα μοιάζει η αγάπη
που με ζεσταίνει , έχει όμως στάχτη
κι όνειρα άπιαστα.
Δεν πρέπει ,έλεγα, να δείχνω
και όσα νιώθω να τα κρύβω
ώσπου τα ξέχασα.
Σα μάχη έμοιαζε η σχέση
και καρτερούσα ποιος θα πέσει
κι έτσι σ΄ έχασα.
Και τώρα, έχω μετανιώσει
μα είναι αργά για να με νιώσει
πέτρα που ράγισε.
Σα βόλι έπεσε το δάκρυ
που με το χέρι σου μ ΄ έκανες άκρη
τρόμος με σφράγισε.
Ρεφρέν:
Ο φόβος πνίγει τις ζωές
Το δάκρυ πνίγει τις ψυχές.
Έλα ξανά κι όσα σου άργησα θα δώσω.
Έλα ξανά κι ό,τι σου ράγισα θα ενώσω.
Έλα στα γνώριμα νερά μας να ορμήξουμε
και μεσοπέλαγα αγκαλιά να κολυμπήσουμε.
1.β. ΔΙΑΒΑΤΑΡΙΚΕΣ ΚΑΡΔΙΕΣ
Μελοποιημένο
Στίχοι- Σύνθεση:Βιβή Σπυροπούλου
Με ακονισμένη λάμα
παίζεις πάνω στην πληγή μου
και φρεσκοστυμμένο κλάμα
ρίχνει ξύδι στην ψυχή μου.
Διαβάτη σ ΄ αφήνω.
Με φρεναρισμένη φόρα
τρέχω πάνω στο κορμί σου.
Μεταχειρισμένα δώρα
μοιάζουν χάδι και φιλί σου.
Διαβάτη σε κρίνω.
Με φυλακισμένη μοίρα
ψάχνω πάλι τα φιλιά σου.
Μία παγωμένη μπύρα
πίνω τώρα στην υγειά σου.
Διαβάτης θα γίνω.
Οι διαβατάρικες καρδιές
ποτέ δε νιώθουν ενοχές και σε πονάνε.
Οι διαβατάρικες καρδιές
αλλού σε πάνε θες δε θες και σε γελάνε.
1.γ. ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΙΣΩΣ
Μελοποιημένο
Στίχοι - Σύνθεση:Βιβή Σπυροπούλου
Χολή κι αψέντι με κερνάς
και τη χαρά κρυφοκοιτάς
κι ίσως ζηλεύεις.
Σαν άνοιξη μοσχοβολάς
ρούχο χειμώνα μου φοράς
και μ΄ αρρωσταίνεις.
Κλειστό το μνήμα της ψυχής
βαρύς σταυρός της αντοχής
δες με πλακώνει.
Αυλή πελώρια μπροστά ,
λουλούδια, δέντρα και φυτά ,
μα θες μπαλκόνι.
Φωτιά κι ανάσα μου στερείς,
με θες μου λες μα δεν μπορείς.
Κάτι σε διώχνει.
Σαν κάμπια εγώ στην εξοχή ,
που θέλει να μεταλλαχθεί.
Πιάσε απόχη.
Ρεφρέν:
Είσαι το «ίσως» ,
που όλο φεύγει.
Είσαι το χάδι ,
που μ ΄αποφεύγει .
και το φιλί , χείλη δεν έχει
και το κορμί μόνο του τρέχει.
1.δ. Όλα από δύο
ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΟ
Στίχοι -σύνθεση :Βιβή Σπυροπούλου
Στο καφενείο ,
να μετρώ της μοναξιάς το βήμα.
Όλα από δύο ,
Θα πνιγώ στης λησμονιάς το κρίμα.
Στο καφενείο ,
να κοιτώ το διπλανό τραπέζι.
Όλα από δύο ,
Δυο φλιτζάνια , δυο νερά , δυο γέλια
δυο αγκάλες , δυο ψυχές , δυο χέρια.
Στο καφενείο ,
Συζητώ με τους ταγούς του πόνου.
Όλα από δύο ,
να κοιτώ μες στις ρωγμές του χρόνου.
Στο καφενείο ,
τραγουδώ σκοπό που δε μ ΄αρέσει
όλα από δύο ,
μια αγάπη κάπου αλλού θα σπείρω ,
γεύση , οσμή , βλέμμα αποσύρω.
Γέφυρα:
Πίσω απ ΄ τον ήλιο κρύφτηκε η χαρά.
Η μοίρα να παίζει κυνηγητό με τη φωτιά
κι η αφοσίωση μετέωρη ζητά να στηριχθεί.
Η φαντασίωση γυρεύει ένα ψέμα στη σιωπή.
Ρεφρέν:
Σφυρηλατώ τη μοναξιά μου στο αμόνι
κι ακούω ένα γέλιο παιδικό.
Όσοι παράφορα αγαπούν μένουνε μόνοι.
Το δάκρυ μου βρεγμένο πάντα απ ΄το Θεό.
2.ΜΗΝ ΤΟ ΑΦΗΝΕΙΣ ΝΑ ΧΑΘΕΙ
(Στίχοι: Βιβή Σπυροπούλου)
Δόθηκε για μελοποίηση στο ωδ.
Είχ(ε ) η αγάπη μας ,
ανάσα κι αέρα.
Χόρταιν(ε) η πείνα μας ,
απ ΄ το ίδιο κουτάλι.
Είχε το δάκρυ μας ,
χαρά και φοβέρα.
Έχανα στη νίκη μας
ξανά ήθελα πάλι.
Έχεις τη ματιά του πάθους που λυτρώνει.
Είχαν τα πάθη μας
σκάλες και ανέμους
Σκόρπαγε η χώρα μας ,
χάνονταν απ ΄το χάρτη.
Είχαν τα λάθη μας
μάχες και πολέμους.
Με έκαψε η φλόγα μας
μα ήταν κι αυτό κάτι.
Είσαι η φωτιά κι ο πάγος που δε λιώνει.
Ρεφρέν:
Μα δεν την παλεύω τούτη τη μάχη.
Με νικάς. Με ξεπερνάς.
Απ ΄ το ίδιο εμείς στόμα φάγαμε αλάτι
και ψωμί μα και κορμί .
μην τ΄αφήνεις να χαθεί.
3. ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ
Μελοποιημένο
(Στίχοι: Βιβή Σπυροπούλου -σύνθεση :Α. Χρ.)
Τα λόγια που έχω να σου πω
είναι φτωχά μπροστά σου.
Τα πόδια τρέχουν θα σε βρω.
Δεν το μπορώ μακριά σου.
Κι αυτή η ζωή τόσο μικρή ,
δε φτάνει όσο κι αν σ ΄ έχω.
Κι αυτή η ψυχή σου μια κλωστή ,
δένει να μην απέχω.
Οι λέξεις που έχω στο μυαλό ,
κρύβονται στ ΄ όνομά σου.
Να γεύομαι είναι αρκετό ,
δέρμα με τ ΄ άρωμά σου .
κι αυτή η βραδιά δε μου αρκεί ,
σ΄ήθελα κι άλλο τόσο.
Η μέρα θυμίζει αστραπή
μα όλα θα σου τα δώσω.
Ρεφρέν:
Γιατί μπροστά σου το πολύ
φαίνεται πάντα λίγο.
Γιατί μαζί σου στη βροχή ,
διέγραφα και τον ήλιο.
Γιατί μπροστά σου το πολύ
φαίνεται πάντα λίγο.
Γιατί μαζί σου η σιωπή ,
έσπαγε μ ΄ έναν ήχο.
4. .ΑΠΡΑΞΙΑ (μελοποιημένο)
δόθηκε για μελοποίηση στο Β.Καλ.
Στίχοι - σύνθεση: Βιβή Σπυροπούλου
Σκυλιά του σαλονιού γίνανε λύκοι.
Ψάχνω στη χώρα των θαυμάτων την Αλίκη
Πιστοί της εκκλησιάς , κριτές του κόσμου.
Χάνω την πίστη μου ξανά , φώτιση δως μου .
Σκυλιά που αναζητούν τ ΄ αφεντικό τους ,
Μοιάζουν μ ΄αυτούς που δε μιλούν στο διπλανό τους.
κι εγώ να διεκδικώ αυτά που καίνε
ψάχνω τα λόγια μου σ ΄αυτούς που δεν τα λένε
Φωτιές που σιγοκαίν σβήνουνε μόνες.
Ξέρω τη μοίρα των μικρών και των μεγάλων.
Στιγμές της ανοχής δειλοί αιώνες.
Πνίγω την ένοχη πτυχή μου μες στων άλλων.
Ρεφρέν:
Σκόρπιες εικόνες σε αταξία
κι εγώ να θέλω μια αλλαγή
Μονίμως είμαι σε απραξία.
Δανείστε λίγο από πυγμή .
5. κράτησέ με Στίχοι: Βιβή Σπυροπούλου
δόθηκε για μελοποίηση στον Α.Κοσκ.
Κράτησε με
κι ένα ταξίδι πήγαινε με
κι όταν με νιώσεις , θα με λυτρώσεις.
Ότι σαν κλάρα με λυγίζει ,
είναι νερό που αναβλύζει
απ΄του έρωτα τον καταρράκτη.
Κράτησέ με
σ ΄ ένα ταξίδι άντεξέ με.
Μη με πληγώσεις , μα να με σώσεις.
Ό,τι το βλέμμα φυλακίζει
είναι αυτό που το σκαλίζει
μέσα στου νόστου μας τη στάχτη.
Ρεφρέν:
Κράτησέ με
κι ίσως το αίμα μες στη φλέβα να κυλήσει.
Κράτησέ με
Κι ίσως το δάκρυ που όλο «τρέχει» σταματήσει.
Κράτησέ με
Κι ίσως το στόμα , αν θυμηθεί το όνομά σου , να μιλήσει.
Κι ίσως το στόμα , όταν σκεφτεί το πρόσωπό σου, να φιλήσει.
6.Μην το αργείς Στίχοι: Βιβή Σπυροπούλου
δόθηκε για μελοποίηση στο ωδ.
Είχα μάθει να κοιτώ μέσα απ ΄ τα μάτια σου ,
να ψηλώνω , να πετώ με τα φτερά σου .
Το βλέμμα που λάτρεψα , με τιμωρεί με το σκοτάδι
που ΄ ναι αξημέρωτο και με σκοτώνει κάθε βράδυ.
Είχα μάθει ν ΄αγαπώ μέσα απ ΄ τα χάδια σου.
Να τρυπώνω λαχταρώ στα όνειρά σου.
Το χέρι νοστάλγησα που με κρατούσε παραγάδι ,
χέρι αφανέρωτο, κι όμως με πνίγει κάθε βράδυ.
ρεφρέν:
μου ΄λεγες κάποτε «μία δεκάρα δίνω για τις σκέψεις σου».
Τώρα εγώ , δίνω όλου του κόσμου το χρυσό , να ξαναρθείς.
«Μην το κουράζεις» ,μου ΄ λεγες συχνά , «μην προσπαθείς».
Τώρα εγώ σου λέω απλά «να ξαναρθείς .Μην το αργείς.»
7 ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΞΕΒΑΦΕΙ Στίχοι: Βιβή Σπυροπούλου
δόθηκε για μελοποίηση στο ωδ.
Βροχούλα ξέσπασε στον γκρίζο μου ουρανό ,
ψυχή που κλαίει στον ώμο μου καιρό.
Είχα μια φρεσκοβαμμένη αγάπη ,
δες την ξανά . Τώρα ξεβάφει.
Πάρε ανάσα, πάρε φόρα.
Κράτα παλέτα και προχώρα.
Στιγμές που σ ΄ έπινα , στον τοίχο ζωγραφιά.
Φωτιές μου καίν τη θλίψη που πονά.
Είχα τους φρεσκοβαμμένους τοίχους.
Μέτρα ρωγμές κι άκου τους στίχους.
Θέλει ψυχή η ανηφόρα.
Πιάσε παλέτα και προχώρα.
Ρεφρέν:
Δε με πειράζει που το χρώμα της αγάπης μας ξεφτίζει.
Όμως με νοιάζει που το χρώμα απ ΄την αρχή δεν αντικρίσαμε .
Δε με πειράζει που «Το τέλος η αρχή πάντα ορίζει».
Για την αγάπη που ξεβάφει πριν βαφτεί , τώρα απορήσαμε.
8.ΤΟ ΑΛΕΤΡΙ Στίχοι : Βιβή Σπυροπούλου
Τα όνειρά μου στοιβαγμένα σε καρότσα.
Όσα μου έταξες , στάχυα σπασμένα
και πάντα βιαστικά κομμένα .
Σίδερα σπέρνεις σκουριασμένα ,
που ΄ ναι απ ΄ τα μάτια μου βρεγμένα.
Τα δάκρυα μου φυλαγμένα σε κανάτα.
Όσα σου έφερα , στάχυα πλυμένα
και πάντα τακτικά βαλμένα.
Φράχτες μου σπέρνεις σκουριασμένους ,
που ΄ χω απ ΄ τις λίμνες μου πνιγμένους.
Γέφυρα:
Σέρνεις το αλέτρι και μαγεύεις.
Με οργώνεις κι ύστερα χορεύεις.
Ψέμα μ ΄ αλήθειες να στολίσεις.
Ψέμα δικό σου να θερίσεις ,
που ήτανε πάνω μου χρόνια σπαρμένο.
Ρεφρέν:
Σπείρε συγχώρεση , να θερίσω αγάπη.
Σπείρε αμαρτία , να θερίσω ενοχή.
Σπείρε λατρεία , να θεριέψει η ψυχή.
9.ΑΡΕΝΑ Στίχοι: Βιβή Σπυροπούλου
Μες στην αρένα ταυρομάχος
και στη συμπόνια μου μονάχος.
Τη λόγχη πώς να ακονίσω
και τον καημό μου πού ν΄αφήσω.
Μες στη ζωή το πεπρωμένο ,
στέκει συχνά παρατημένο.
Τη μοίρα σήμερα θ ΄ αλλάξω
κι απ ΄ το λυγμό θα μ ΄ απαλλάξω.
Σήμερα είδα στην αρένα ,
πως έχ(ω) αχίλλειο ίσως πτέρνα .
Το βλέμμα αλήθειας κάποιου ταύρου,
της λάβας μοιάζει και του πάγου.
Ρεφρέν:
Ο όχλος το κύμα κι εγώ η σχεδία
κι όλα όσα νιώθω η τιμωρία.
«Να νικηθώ ή να νικήσω;»
Το κέρας μπροστά με τρυπά μέχρι πίσω.
10.α. Ό,ΤΙ ΜΟΥ ΈΤΑΞΕΣ ΔΙΠΛΟ
δόθηκε για μελοποίηση στο ωδ.
Χάνομαι μες στις μπούκλες σου ,
στροφές που με ζαλίζουν.
Καίγομαι απ ΄ τους δράκους σου ,
συχνά όμως με φοβίζουν.
Χορταίνω και την πείνα μου ,
μπουκιές απ ΄ το φιλί σου ,
μπουκιές απ ΄ το κορμί σου.
Πνίγομαι μες στις λίμνες σου ,
ρηχές μα με βυθίζουν .
Ξύπνιος μένω στις νύχτες σου ,
που με καλημερίζουν.
Ξεδίψασα τη δίψα μου ,
γουλιές απ ΄ το νερό σου ,
γουλιές απ ΄ τα ΄ όνειρό σου.
Ρεφρέν:
Να περπατάς μες στην ψυχή μου.
Να ΄ σαι γιορτή μου , βράδυ μου και μέρα και πνοή μου.
Και ό,τι μου έταξες διπλό ,
μην το αφήσεις μόνο. Δεν τον μπορώ τον πόνο.
10.β.Σ΄έψαχνα όλη μέρα
Σήμερα μη μου τον κοιτάτε ,μην του μιλάτε ,μην τον κουνάτε.
Σήμερα εγώ θα του μιλώ ,θα τον κοιτώ να τον χορτάσω.
Κι ύστερα εγώ θα τον φιλήσω , φιλί στερνό μην τον ξεχάσω.
Σήμερα μη μου τον ξυπνάτε , μην τον φιλάτε, μην ακουμπάτε.
Σήμερα εγώ που ζω δε ζω,τον αγκαλιάζω , δεν ουρλιάζω.
Κι ύστερα μόνο εγώ , που πίκρα στάζω , εκεί στο πλάι του κουρνιάζω.
Αντίο πατέρα ,
ντύσου καλά εκεί ψηλά έχει αέρα.
Αντίο πατέρα ,
Μου ΄ φυγες τόσο βιαστικά και σ ΄ έψαχνα όλη μέρα.
Πατέρα...
11. ΦΥΛΑΧΤΟ (Στίχοι: Βιβή Σπυροπούλου)
δόθηκε για μελοποίηση στο ωδ.
Λίθους πολύτιμους σου βρήκα
κι είπα να στους χαρίσω
για να τους πάρεις τώρα προίκα
και να μπορέσω να ξορκίσω ,
όλο εκείνο το κακό
που έπεσε σα βράχος.
Μάτια πολύτιμα σου πλέκω.
Στα κάνω κομπολόι.
Βλέμμα στα χέρια σου θα έχω ,
να μη χρειάζεσαι ρολόι .
Χρόνια ποτέ μου δεν κοιτώ ,
κινώ δείκτες μονάχος.
Ρεφρέν:
Σου δίνω κι ένα φυλαχτό
σαν το κρυφό μου εαυτό
που εσύ αναγνωρίζεις
γιατί περπάτησες καιρό
μες στο δικό μου βουητό
που εσύ μόνο γνωρίζεις.
Αδιάφορα σφυρίζεις.
12.Χρησμοί
Μελοποιημένο
(Στίχοι -Σύνθεση: Βιβή Σπυροπούλου)
Δώστε μου νέκταρ να μεθύσω ,
και του έρωτα γλυκό κρασί .
μαζί με σένα θ ΄ αρμενίσω ,
στης θάλασσας σου το φιλί.
Άλλο δε θα καθυστερήσω.
Άλλη δεν παίρνει αναβολή.
Φέρτε μου φύλλα να μασήσω ,
για να εκφράσω το χρησμό ,
που λέει πως θ ΄ αναζητήσω,
ό,τι είχα πει πως θ ΄ αρνηθώ.
δε θέλω πια μόνη να ζήσω
θέλω στο πάθος να χαθώ.
ρεφρέν:
όλοι οι θεοί στο πρόσωπό σου.
όλοι οι χρησμοί δείχνουν εσένα.
μα όλα τα λάθη του ανθρώπου ,
είναι από έρωτα φτιαγμένα.
12.σιέλ και ροζ
(Στίχοι: Βιβή Σπυροπούλου)
δόθηκε για μελοποίηση στο ωδ.
Γαλάζιο το χρώμα της ψυχής ,
λέτε ότι μου πάει.
Δειλό σα χρώμα ενοχής
κι όμως σας ξεγελάει .
Γαλάζια και όσα διεκδικώ
κι όλοι με καμαρώνουν.
Κρυφά να κλαίω δεν μπορώ ,
δάκρυα που δεν τελειώνουν.
Ρεφρέν:
Γιατί εγώ ξέρω καλά ,
πώς άλλο ήταν το χρώμα μου.
Ήτανε μπλε σκούρο βαθύ ,
δάκρυ τρέχει στο στόμα μου.
Ξεβάφουν όλα γύρω μου…
Σιέλ και ροζ τριγύρω μου!
Γαλάζιο το χρώμα της ντροπής
κι όμως το θαυμάζουν.
Το αποκτάς αν συμφωνείς
μ ΄ όσους ζητωκραυγάζουν.
Γαλάζια η κάθε μου στιγμή ,
στ΄άδειο μου κρεβάτι .
ξεβάφει κι η παλιά κραυγή
κι είναι υγρό το μάτι.
14.ΦΤΩΧΑ ΝΑΥΑΓΙΑ(μελοποιημένο)
Στίχοι - Σύνθεση : Βιβή Σπυροπούλου
Αντίο χειμώνες – παγετώνες ,
αντίο στου σωρού τα κρύα.
Με άντυτους γυμνούς αγκώνες ,
γυρεύω του βυθού τα πλοία.
Αντίο φωνάζω στους διαβάτες ,
αντίο λέω και στο Δεκέμβρη ,
μα εσύ δε βρίσκεις πια τους χάρτες ,
με ψάχνεις όμως δε θα μ ΄ εύρεις .
Ρεφρέν:
Αντίο στην υποκρισία ,
αντίο και σ΄ ότι με πονάει.
Κάντε μου τη λογοκρισία.
Ψυχή έχω εγώ που κολυμπάει
και τα φτωχά ναυάγια βρίσκω ,
μα αυτό εσείς το λέτε ρίσκο.
Αντίο αέρηδες - τυφώνες ,
Αντίο στης σειράς τα μήκη.
Με γοητεύουνε οι αγώνες
και τα σπαθιά χωρίς τη θήκη.
Αντίο σας λέω μα πονάω ,
αντίο για όσα δεν μπορείτε ,
μα εμένα που σας συγχωράω ,
κάποτε θα με θυμηθείτε.
15.α. ΔΥΟ ΠΙΟΝΙΑ (Στίχοι : Βιβή Σπυροπούλου)
δόθηκε για μελοποίηση στο ωδ.
Όλα είναι εφήμερα καρδιά μου ,
στου κόσμου αυτού τη διαδρομή.
Μα άχρηστα είναι τα κλειδιά μου ,
στης κλειδωνιάς την αλλαγή.
Κι αν πολυάσχολος αέρας είμαι
κι αν όλα τόσο γοργά αλλάζουν ,
κάτι ή τίποτα αν είμαι ,
ξέρω ότι όλα ξεθωριάζουν.
Κι αν τρέχει της ζωής το τρένο
κι όλα αν χαλάνε κι αν γερνούν ,
μη μένεις στο απωθημένο.
Αγάπα κι ας σε προσπερνούν.
Σώματα , χρήματα , λέξεις και πράξεις,
κι αν οι λεκέδες στο χρόνο σβήνουν.
Τ΄άσχημα πρέπει να τ ΄ αλλάξεις .
Κάνε ό,τι πρέπει κι ας μη μείνουν.
ΡΕΦΡΕΝ:
Κι αν είσαι εσύ ο βασιλιάς
κι αν είμαι εγώ ο στρατιώτης ,
στο σκάκι της ρέουσας ζωής ,
όταν η μάχη θα τελειώσει ,
θα είμαστε μόνο δύο πιόνια.
Όσο ακριβά κι αν την πληρώσεις ,
θα εξατμιστεί αυτή η κολόνια .
Γιατί απλά έτσι ειν ΄ η ζωή.
15.β. Κεχριμπάρι
Στίχοι: Βιβή Σπυροπούλου
δόθηκε για μελοποίηση στο Σ.Χαλ.
Για χρόνια κεχριμπάρι μες στο χέρι σου
και κάθε χάντρα μου δεμένη με σχοινί.
Εσύ έτσι απλά να με κρατάς
κι εγώ να ζω να μ ΄ ακουμπάς.
Να με ζαλίζεις , να με πας και να με φέρνεις
μια με γυρίζεις, με πετάς , με ξαναφέρνεις.
Αιώνες το μπεγλέρι στα δυο χέρια σου
μα κάθε πίκρα μου σε εύθραυστη κλωστή.
Ξεγέλα εσύ τον καπνιστή
κι εγώ να ζω για την αφή.
Με στροβιλίζεις μια μπροστά και μία πίσω
κι αποφασίζεις αν σταθώ ή αν θα γυρίσω.
Ρεφρέν:
Καιρό με κράτησες να σπάσεις τη ρουτίνα σου.
Καιρό με κράτησες ,γι΄αυτό και μου κουράστηκες.
Ψάχνεις επάνω μου να βρεις αρχή και τέλος
κι αφού δε βρίσκεις , με πετάς στον τοίχο βέλος.
…και σκορπάω
Χάντρες παντού να κολυμπούν
και να πασχίζουν να σωθούν.
16. Ωδή στον ποιητή( στο μεγάλο μας ποιητή Κ.Καβάφη )
Στίχοι: Βιβή Σπυροπούλου
δόθηκε για μελοποίηση στο ωδ.
Γύρω πελώρια τείχη υψώθηκαν.
Τείχη αποκρουστικά και φρικαλέα.
Μέσα σ ΄αυτά λόγια σοφά ειπώθηκαν.
πουριτανού βλέμμα κοιτά φευγαλέα.
Τα ΄δες μπροστά σου να ορθώνονται
χωρίς περίσκεψη , λύπη ή ντροπή.
Πάνω απ ΄ αυτά παράστημα υψώνεται ,
φέρνει του κόσμου τούτου την ανατροπή.
ΡΕΦΡΕΝ:
Και δίνω μια υπόσχεση σε σένα
ότι τουλάχιστον θα προσπαθήσω ,
τα <<θέλω >> της ζωής μου τα χαμένα ,
αν δεν μπορέσω να τα φέρω πίσω ,
να μην τα θυσιάσω στη συνάφεια του κόσμου.
Απ ΄το δικό σου οίστρο , λίγο δως μου.
Γύρω κυρτά κεριά που έλιωσαν.
Σβήσαν προτού αντικρίσεις τα ωραία.
κεριά σβησμένα που όμως τόσο έμοιαζαν.
ν ΄άναβαν έστω για μια στιγμή λαθραία.
Να τα κοιτάζεις πάντα απέφευγες
γιατί η εικόνα φαίνονταν φρικτή.
Κι όταν λιωμένα γέρναν , πάντα έφευγες
με μια ελπίδα πως φωτίζουν την ψυχή.
17.ΜΙΑ ΚΡΑΥΓΗ
ΣΤΙΧΟΙ: Βιβή Σπυροπούλου
Κι αν σαν κλαδάκι λύγησα
κι αν το κορμί σου φίλησα,
ποτέ δεν παραδέχτηκα
αυτό που με πληγώνει.
χαρές ζωή μου χρώσταγες
Δεν ήξερες – δε ρώταγες
Μα η ψευτοηθική μου ,
πνίγει πια τη φωνή μου.
Κι αν τα υπέρ τα ζύγισα
κι αν τα κατά υπερτίμησα,
ποτέ μου δεν αφέθηκα
και τώρα ζούμε μόνοι.
Φωτιές ψυχή μου άναβες ,
Με έφτιαχνες – με χάλαγες
μα η ψευτοηθική μου
σβήνει πια το κερί μου.
Ρεφρέν:
Τι να σου κάνει μια κραυγή
που βγαίνει πάντοτε πνιχτή.
Πώς να γκρεμίσω τη σιωπή ,
που είχα χτίσει από παιδί.
Δάκρυ, ντροπή,πόνος κι οργή ,
κρύβονται πίσω απ τη σιωπή.
18.ΠΕΦΤΑΣΤΕΡΙΑ ΤΩΝ ΛΥΡΙΔΩΝ
ΣΤΙΧΟΙ: Βιβή Σπυροπούλου
Πεφταστέρια των Λυρίδων
γύρεψα εγώ στην Κίνα ,
γιατί είναι από εκείνα ,
που τρυπώσανε στο ποίημα.
Πεφταστέρια των Λυρίδων
γύρεψα και στην Αθήνα ,
πριν από κανένα μήνα ,
που ΄ χα πει σε σένα «κρίμα».
Πεφταστέρια των Λυρίδων
γύρεψα και στη Ραφήνα ,
στην Κοζάνη , στη Στυλίδα ,
μα ποτέ μου δεν τα είδα.
ΡΕΦΡΕΝ:
Πεφταστέρια των Λυρίδων
ψάξτε όλοι σας για μένα.
Στα νερά των Νηρηίδων ,
ρίξτε όνειρα πνιγμένα.
19.ΖΩΗ ΜΟΥ(μελοποιημένο)
ΣΤΙΧΟΙ-ΣΥΝΘΕΣΗ: Βιβή Σπυροπούλου
Ζωή μου σ ΄ αγναντεύω με τα κιάλια μου,
με σιδερένια στον αστράγαλό μου μπάλα.
Μεγάλα έκανα όνειρα, τρομάρα μου,
με μια ελπίδα πως προορίζομαι για άλλα.
Ζωή μου σ ΄ ονειρεύτηκα αλλιώτικη
κι όμως στο σώμα η ψυχή φυλακισμένη.
Ψιθύρισα στ ΄ αυτί μου : «είσαι αλλόκοτη»
μα πάντα θα ΄ χω την ανάσα μου πνιγμένη.
Ρεφρέν:
Το ρόλο της ζωής μου αφιερώνω
σ ΄αυτούς που με καμάρωσαν.
Τα χρόνια μου …πως ζάρωσαν.
Ρυτίδες της ψυχής να σιδερώνω
και ξεβαμμένα όνειρα ν ΄ απλώνω.
20.ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑ
ΣΤΙΧΟΙ:ΒΙΒΗ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ
δόθηκε για μελοποίηση στη Μ.Ντ.
Πρώτη Απρίλη γέννησε
μάνα ευτυχισμένη,
μ ΄όνειρα (α)γάπης μ ΄ έντυσε
κι έκλαιγε ξαπλωμένη.
Κι αν ήταν μέρα ψεύτικη,
λέγαν όλοι «να ζήσει»,
μα η μοίρα δεν το πίστεψε
κι είπε να με τσακίσει.
Ρεφρέν:
Γεννήθηκα Πρωταπριλιά
και χαστουκίζω με φιλιά.
Το γέλιο δεν τ ΄αντέχω
σε δάκρυ το γυρνώ.
Το χάδι αποφεύγω ,
στο αίμα το βουτώ.
Κι αλήθειες που ζητάω ,
με ψέμα τις ξεχνάω
και μόνη περπατώ.
Πρώτη του μήνα μ ΄ έστεψε
μέρα εξαπατημένη
Σ΄ όνειρα άλλων μ ΄έστρεψε.
Που΄ σαι ζωή μου ξένη.
Κι αν είμαι διαφορετική
μάλλον δε με πειράζει.
Το μέλλον μου θα λήστεψε
το μάτι που δικάζει.
